Stoffen met een lagere waterkwaliteitsnorm dan de analytische bepalingsgrens, worden niet-toetsbare stoffen genoemd.

Voor een serie van 52 gewasbeschermingsmiddelen (GBM) is uitgezocht hoe met aanpassingen in de analysemethode deze toch toetsbaar kunnen worden gemaakt. Deze methode is vervolgens toegepast op 440 groot volume oppervlaktewatermonsters afkomstig van waterbeheerders door heel Nederland. Hierbij is voor 38 stoffen de bepalingsgrens dusdanig verlaagd dat deze nu wel toetsbaar zijn. Van deze 38 stoffen zijn er 22 daadwerkelijk in 2020 in het oppervlaktewater aangetroffen. Van de 14 stoffen die ook na deze studie niet-toetsbaar blijven, zijn er 9 aangetroffen en is specifieke aandacht nodig.